'رخشنده اعتصامی' معروف به 'پروین اعتصامی' در بیست و پنجم اسفند ماه، سال 1285 هجری خورشیدی در 'تبریز' دیده به جهان گشود. وی دوران كودكی خویش را در كنار پدر'یوسف اعتصامی' كه یكی از نویسندگان و مبارزان دوران مشروطه به شمار می رفت، با فراگیری ادبیات فارسی و عربی سپری كرد.

سپس به همراه خانواده خود به تهران آمد و از محضر استادان بنامی چون'دهخدا' و 'ملك الشعرای بهار' بهره برد و با چهره های فرهنگی و مشروطه خواه آشنا شد.

پروین برای نخستین بار در سن هشت سالگی با سرودن شعر و به نظم كشیدن قطعات زیبا و لطیفی كه پدر وی از كتب خارجی ترجمه می كرد، استعداد خارق العاده خویش را به همگان نشان داد.

او در سال 1303 به یك مدرسه آمریكایی در تهران رفت و با موفقیت دوران تحصیل را سپری كرد و در همان مدرسه به تدریس زبان و ادبیات انگلیسی پرداخت.

پروین همواره در كنار پدر به سفرهای داخلی و خارجی می رفت و تجربیات بسیاری در این سفرها كسب می كرد .

وی اندكی بعد در كتابخانه دانشسرای عالی تهران به عنوان كتابدار مشغول و این مكان جایگاهی مناسب برای او بود تا در خلوت و آرامش به سرودن اشعارخود مشغول شود.

محتوای اشعار پروین بیشتر حول محور مسائل فرهنگی و اجتماعی می چرخید و در آنها راه تاریك زندگی را، با پند و اندرز برای همگان روشن می ساخت و از ظلم و بیداد پادشاهان و فقر عمومی جامعه سخن می گفت.

پروین اعتصامی پس از مدتی با جمع آوری اشعار خود، نخستین دفتر شعر را با پیش درآمد 'ملك الشعرای بهار' و سرمایه پدرش در تهران به نام 'دیوان اشعار' منتشر كرد و از آن هنگام پروین به عنوان یكی از برجسته ترین شاعران زن ایران شناخته شد، به گونه ای كه ملك الشعرای بهار او را 'ملكه شعرای زن' نامید.

دیوان اشعار پروین اعتصامی شامل شش هزارو 500 بیت از نوع قصیده، مثنوی و قطعه است كه ابیات وی به صورت مناظره و جدل میان دو شخصیت، حیوان و اشیاء سروده شده است.

بیشتر اشعار پروین، در قالب قطعات ادبی با مضامین اجتماعی و انتقادی و دو سبك ادبی، 'خراسانی و عراقی' سروده شده اند.

در تشابه قالب شعری در سبك خراسانی اشعار وی به صورت اندرز و نصیحت شبیه به اشعار 'ناصرخسرو قبادیانی' و در سبك عراقی، اشعار وی به صورت داستانی و مناظره، شبیه به سبك گفتار ادبی 'سعدی شیرازی' است.

پروین اعتصامی، بزرگ شاعر زن ایرانی در نیمه فروردین سال 1320 هجری خورشیدی بر اثر بیماری حصبه دیده از جهان فروبست و با به یادگار گذاردن سبكی دلنشین در شعر فارسی، برای همیشه دنیای شعر و ادب را ترك كرد.

و اینك در روز بزرگداشت این بانوی هنرمند می خوانیم نصیحتی را از زبان او:

دانی كه را سزد صفت پاكی: آنكو وجود پاك نیالاید

در تنگنای پست تن مسكین جان بلند خویش نفرساید

اطلاع**9128**1717